Strona
poświęcona współczesnym Polskim twórcom
surrealistycznym:
Jarosławowi
Jaśnikowskiemu
Jarosławowi
Kukowskiemu
Adamowi
Antoniemu Rząsie
Surrealizm, czyli nadrealizm jest to
awangardowy kierunek rozwijający się po
I wojnie światowej we Francji, następnie
w wielu krajach świata, m.in. w USA,
Ameryce Południowej i Japonii.. Jego
celem było osiągniecie spontaniczności
artystycznej poprzez wydobycie,
uwolnienie i twórcze spożytkowanie
elementów zawartych w podświadomych pokładach
psychiki człowieka, skrępowanych
zazwyczaj przez rozum i normy kulturowe.
Artystów surrealizmu cechuje burzenie
logicznego porządku rzeczywistości,
kojarzenie elementów przez przypadek,
inspiracja stanami halucynacji, baśniami
i mitami, marzeniami sennymi, sztuka
dzieci i umysłowo chorych. Surrealizm
cechował się prowokacja i kultem
absurdu Podobnie jak i we snach, tak i na
obrazach działy się rzeczy niezwykle,
niezrozumiale. Przedmioty malowane były
zestawione ze sobą w myśl zasady "czystego
automatyzmu psychicznego", jakby pod
nieobecność rozumu. Słynnym
przedstawicielem kierunku był Salvador
Dali, który przypisywał sobie
nieziemskie moce, wywyższał siebie i
kochankę, wykreował wokół siebie świat
sensacji. Artyści badają świat wewnętrzny.
Pomysły czerpią z wyobraźni. Dominuje
symbolika seksowna. Podstawę stanowi
jednak rzeczywistość. Pokazują ciała
ożywione klub na odwrót.
Zapoczątkowany w Paryżu w 1923r. W
Polsce surrealizm nie przyjął form działania
grupowego, jego oddziaływanie cechuje
splatanie się z inspiracja symbolizmem i
ekspresjonizmem. W okresie międzywojennym
wpływ surrealizmu jest widoczny w twórczości
artystów ugrupowania Artes, nasilił się
w latach 60.-70. XX w. Głównymi
przedstawicielami byli: E. Rosenstein, K.
Mikulski, T. Kantor, J. Nowosielski, T.
Brzozowski. Oddziaływanie koncepcji
surrealizmu było szerokie.
"Kto wie, może
nasze życie, nasz świat jest tylko snem
nicości
i gdy się ona zbudzi wszystko pryśnie
jak bańka mydlana.
PYK! .... i koniec. " J.Jaśnikowski
|